Ο Νικόλας Νικολακόπουλος είναι χημικός του ΑΠΘ και απόφοιτος των τμημάτων Επαγγελματικής Ζαχαροπλαστικής και Επαγγελματικής Μαγειρικής του Εκπαιδευτικού Ομίλου LE MONDE. Η ζαχαροπλαστική και η «χημεία» της, τον κέρδισε επαγγελματικά και μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι στον Όμιλο Lenôtre.
Έχει εργαστεί ως ζαχαροπλάστης και Chocolatier σε εργαστήρια και μεγάλες αλυσίδες ξενοδοχείων στην Ελλάδα, έχει διακριθεί σε Πανελλήνιους διαγωνισμούς και διδάσκει στον Εκπαιδευτικό Όμιλο LE MONDE ως καθηγητής Ζαχαροπλαστικής.
Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με το επάγγελμα της ζαχαροπλαστικής;
Για μένα η ζαχαροπλαστική ήταν μάλλον μονόδρομος. Σε μικρή σχολική ηλικία, στο δημοτικό ακόμα και πριν να έχω καν ιδέα για επαγγελματική αποκατάσταση, όταν οι γονείς μου με άφηναν μόνο στο σπίτι έβρισκα ευκαιρία και έφτιαχνα γλυκά. Σε ηλικία 9 ετών π.χ. έφτιαχνα μόνος μελομακάρονα κανονικά – από το ζύμωμα, το πλάσιμο, το ψήσιμο ως και το μέλωμα στο τέλος.
Μεγαλώνοντας τα ενδιαφέροντά μου εμπλουτίστηκαν και με οδήγησαν στο να σπουδάσω κάτι που επίσης αγαπώ πολύ – τη χημεία. Έτσι τελείωσα χημικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Από το δεύτερο έτος του πανεπιστημίου όμως, αποφάσισα πως μετά τη λήψη του πτυχίου το επάγγελμά μου θα είναι αυτό που θέλω περισσότερο – η ζαχαροπλαστική. Και έτσι τα βήματά μου με οδήγησαν στη LE MONDE!
Γιατί επέλεξες τον Εκπαιδευτικό Όμιλο LE MONDE για να σπουδάσεις;
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, στα δικά μου μάτια δεν υπήρξε άλλη επιλογή. Όπως τώρα, έτσι και πριν λίγα χρόνια, ο Εκπαιδευτικός Όμιλος LE MONDE ήταν παρών σε κάθε πτυχή του γαστρονομικού γίγνεσθαι της χώρας και η προσωπική μου έρευνα αποδείκνυε ότι υπήρχε κάθε δυνατός λόγος. Έχοντας τελειώσει μόλις ένα πανεπιστήμιο, ήξερα πολύ καλά τι έψαχνα και το βρήκα: η LE MONDE υπερτερούσε σε επαγγελματικές εγκαταστάσεις, σε καθηγητικό προσωπικό, σε σεμιναριακά προγράμματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε επαγγελματική αποκατάσταση των σπουδαστών και σε μεταπτυχιακές σπουδές. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το πλήθος των γαστρονομικού ενδιαφέροντος εκδήλωσεων και εκδρομών που διοργάνωνε η σχολή, την κατέστησαν τη μοναδική και σίγουρη επιλογή για μένα.
Και θεωρώ πως όπως και αν κατέληξε κάποιος στο να επιλέξει να εμπιστευτεί τη LE MONDE για τις σπουδές του, μετά το τέλος αυτών, έχει την ίδια άποψη με μένα.
Μετά το τέλος της φοίτησής σου στο πρόγραμμα Επαγγελματικής Ζαχαροπλαστικής συνέχισες τις σπουδές σου στο εξωτερικό;
Στη σχολή, για να αποκτήσω σύντομα όσο περισσότερα εφόδια μπορούσα, φοίτησα ταυτόχρονα στο τμήμα της Επαγγελματικής Μαγειρικής και στο τμήμα της Επαγγελματικής Ζαχαροπλαστικής και είχα έτσι την τύχη να είμαι απόφοιτος και των δύο τμημάτων, πριν επιλέξω τελικά τη ζαχαροπλαστική ως το κύριο επάγγελμά μου. Οι μεγαλύτεροι chefs στον κόσμο ασχολούνται και με τους δυο κλάδους στη δουλειά τους, αφού ο ένας είναι συνέχεια του άλλου, και αυτό ήταν που με ενέπνευσε.
Παίρνοντας μέρος σε εκδρομές με τη σχολή στο εξωτερικό για σεμινάρια και διαβάζοντας ξενόγλωσσα βιβλία, διαπίστωσα πως η μετεκπαίδευση στη Γαλλία θα ήταν για μένα εκτός από σημαντικό επαγγελματικό προσόν, και κάτι που θα με έκανε να αγαπήσω το επάγγελμα ακόμα περισσότερο, καθώς θα αύξανε τη δημιουργικότητά μου κατακόρυφα. Έτσι κατέληξα στο να συνεχίσω την εκπαίδευσή μου στη Lenôtre στο Παρίσι. Έχοντας πάρει τις καλύτερες δυνατές βάσεις από τη LE MONDE, είχα το πλεονέκτημα να μπορώ να αφιερώνω πια την προσοχή μου σε τεχνικές λεπτομέρειες και επαγγελματικά μυστικά, ώστε η εμπειρία να αποτελεί εφαλτήριο ανόδου για τη μετέπειτα πορεία μου. Όπως είπε και ένας Γερμανός συνθέτης, χωρίς την τεχνική, η έμπνευση είναι ένα απλό καλάμι που το δέρνει ο άνεμος.
Πώς θα έλεγες ότι σε βοήθησε η εμπειρία σου στο εξωτερικό στη μετέπειτα επαγγελματική σου σταδιοδρομία;
Η Γαλλία υπήρξε για μένα μια υπέροχη εμπειρία τόσο εκπαιδευτικά όσο και εργασιακά τελικά, καθώς είναι η χώρα που θεωρείται το λίκνο της δημιουργικότητας και της καινοτομίας στη γαστρονομία. Εκεί, κάθε βιτρίνα ή εστιατόριο, κάθε σούπερ μάρκετ ή λαϊκή αγορά είναι μάθημα για κάποιον που αγαπά την τέχνη.
Στη Lenôtre δε, γνώρισα μεγάλους ταλαντούχους chefs, είδα πόσο προσιτοί είναι παρόλα τα επαγγελματικά τους επιτεύγματα και τίτλους,και δουλεψα πλάι τους. Διδάχτηκα από τις τεχνικές τους, από τη βαθιά γνώση τους για το αντικείμενο και τις πρώτες ύλες, τον σεβασμό τους στον πελάτη και τα υλικά τους, μέχρι και από την προσωπικότητα του καθενός.
Θυμάμαι πως κάποιοι από αυτούς μου ζήτησαν να τους εξηγήσω κάποιες ζαχαροπλαστικές διεργασίες με την ιδιότητά μου ως χημικός, προκειμένου να μπορούν να τις εξελίξουν περαιτέρω, και αυτό για μένα ήταν μεγάλη τιμή και μάθημα διπλό. Όλοι μπορούν να μάθουν κάτι από οποιονδήποτε, και ένας chef μπορεί να επωφεληθεί για τις δημιουργίες του από έναν αγρότη, ένα μελισσοκόμο, μέχρι και έναν σιδερά. Από τη Γαλλία γύρισα στην Ελλάδα με τελείως διαφορετική επαγγελματική νοοτροπία, την οποία πλέον εκφράζω στη δουλειά μου.
Ποια είναι η επαγγελματική εμπειρία σου μέχρι σήμερα;
Η πρώτη μου επίσημη επαγγελματική εμπειρία, ξεκίνησε από το εστιατόριο του chef Λευτέρη Λαζάρου «Βαρούλκο» βραβευμένο με αστέρι Michelin. Ωστόσο, μέχρι σήμερα είχα την ευκαιρία να εργαστώ σε επιχειρήσεις όπως Catering, και ξενοδοχεία 5* όπως το Athenaeum Intercontinental και το Costa Navarino Luxury Resorts στη Μεσσηνία. Μετά, ακολούθησε η Γαλλία και ο τομέας παραγωγής του ομίλου Lenôtre, στα τμήματα της σοκολάτας, του décor, της τούρτας και του παγωτού. Το τελευταίο διάστημα πρόσφερα τις υπηρεσίες μου σαν Chocolatier σε εργαστήριο στην Αθήνα, με την ανάπτυξη συνταγών και τεχνικών διακόσμησης σε προϊόντα σοκολάτας και τέλος, είχα την τιμή να ανήκω στο προσωπικό τουΕκπαιδευτικού Ομίλου LE MONDE ως καθηγητής ζαχαροπλαστικής.
Επίσης έχω πάρει μέρος στην Ελλάδα σε διαγωνισμούς γλυκών εστιατορίου, γλυπτών από σοκολάτα και γλυπτών από ζάχαρη τα οποία διακρίθηκαν με αργυρά και χρυσά μετάλλια.
Ποια θα έλεγες ότι είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του επαγγέλματος;
Για μένα τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα είναι η ευκαιρία για έκφραση της δημιουργικότητάς μας και η ικανοποίηση που μπορούμε να προσφέρουμε σε ανθρώπους.
Ακούμε συχνά την απορία ανθρώπων που δεν ανήκουν στον κλάδο, αν αξίζει η ενασχόληση 14 ωρών με ένα προϊόν το οποίο τελικά θα καταναλωθεί σε 10 λεπτά από έναν πελάτη. Η τέχνη μας όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μοιάζει με τις άλλες. Ένας πίνακας, ένα γλυπτό από μάρμαρο, μια μουσική δημιουργία, μπορεί να μείνουν για πάντα στον χρόνο. Εμείς πρέπει να δημιουργούμε κάθε μέρα καλλιτεχνήματα, τα οποία παρόλο που θα διαρκέσουν για λίγο, θα έρθουν σε επαφή και με τις 5 αισθήσεις του αποδέκτη τους και πρέπει να τις ικανοποιήσουν όλες – κάτι που συμβαίνει μόνο στη γαστρονομία. Αν λοιπόν καταφέρνουμε να τέρπουμε όλες τις αισθήσεις κάποιου και εκείνος μας το εκφράζει, μας δίνει εκείνο το αίσθημα στο οποίο εθιζόμαστε, και αυτό είναι για μένα το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του επαγγέλματος.
Τα μειονεκτήματα θα έλεγα τουλάχιστον στη χώρα μας είναι υπολογίσιμα, και είναι συχνά, δυστυχώς, η αιτία που νέοι άνθρωποι εγκαταλείπουν το επάγγελμα καθότι δεν ανταποκρίνεται σε ότι περίμεναν. Οι αρκετές ώρες εργασίας λόγω, πολλές φορές κακού προγραμματισμού, η μείωση κόστους μιας επιχείρησης, ψυχολογική πίεση, εργασιακά παρασκήνια, αθέμιτος ανταγωνισμός και το να πρέπει να αποδεικνύεις τον εαυτό σου καθημερινά, είναι ορισμένα από αυτά.
Για μένα, το πιο σημαντικό είναι το να συναντάς μη σωστούς επαγγελματίες που κατευθύνουν την πορεία σου σε λάθος οδούς, είτε για δική τους προβολή, είτε γιατί δεν σέβονται την προσωπικότητά σου, την ίδια την τέχνη, είτε γιατί κυνηγούν απλά το κέρδος.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να διαθέτει κάποιος για να ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα;
Θυμάμαι μια συζήτηση που είχα πριν λίγα χρόνια με τον Διευθυντή Διεθνών Σχέσεων του Εκπαιδευτικού Ομίλου LE MONDE, κύριο Νίκο Βελισσαρόπουλο. Εκεί μου είπε ότι τυπικά, ο καθένας μπορεί να μαγειρεύει και να κάνει γλυκά, οι γονείς μας, οι φίλοι μας, όλοι. Οι μάγειρες και οι ζαχαροπλάστες όμως, πληρώνονται και είναι υπεύθυνοι γι’αυτό, και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να το κάνουν τέλεια και να διαφέρουν από τους υπόλοιπους. Στηριζόμενος στα λόγια αυτά λοιπόν, θεωρώ ότι οι σημαντικότερες ιδιότητες που πρέπει να έχει κάποιος για να ασκήσει γαστρονομικό επάγγελμα, είναι η αστείρευτη αγάπη του για αυτό και η ακόρεστη δίψα για γνώση και εξέλιξη.
Η αγάπη για να μπορεί να ανταπεξέρχεται σε κάθε πιθανή δυσκολία και να μην παραιτείται και η εξέλιξη για να μπορεί να προσφέρει πάντα κάτι νέο και να ξεχωρίζει.
Για να ασχοληθεί κανείς με το επάγγελμα επιτυχώς, θα πρέπει να είναι δημιουργικός, αλλά ταυτόχρονα υπομονετικός, οργανωτικός, ικανός να λαμβάνει γρήγορες αποφάσεις και με πίστη στον εαυτό του. Πολύ χρήσιμες είναι οι επικοινωνιακές ικανότητες γιατί πολλές φορές οι διαπροσωπικές σχέσεις στη χώρα μας, είναι εκείνες που μπορούν να κάνουν κάποιον να διακριθεί στο επάγγελμα πιο γρήγορα από ότι η δημιουργικότητά του από μόνη της.
Θεωρώ, τέλος, ότι το άγχος, το σύγχρονο πρόβλημα της εποχής μας, είναι κάτι στο οποίο πρέπει να είναι ανθεκτικός ο μελλοντικός ζαχαροπλάστης ή μάγειρας.
Θα ήθελες να συμπληρώσεις κάτι, που πιθανόν να παραλείψαμε και το οποίο θα ήθελες να αναφέρεις;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω με το παραπάνω όσους ανθρώπους στήριξαν και στηρίζουν την επαγγελματική μου πορεία, τόσο ανθρώπους δικούς μου, όσο και συναδέλφους και επαγγελματίες, που είναι πια στην κατηγορία των δικών μου ανθρώπων.
Τέλος θα ήθελα να συμπληρώσω το εξής:
Ο ζαχαροπλάστης ή ο μάγειρας είναι συνεχώς εξελισσόμενα επαγγέλματα, που όσα περισσότερο επενδύσεις και «σπείρεις» σε αυτά, με δημιουργικότητα, γνώση, επαγγελματισμό και επιμονή, τόσα θα «θερίσεις» σε ηθική ικανοποίηση και επαγγελματική επιτυχία. Αρκεί να σπέρνεις στα σωστά χωράφια.
Απρίλιος 2013
